بسم الله الرحمن الرحیم

هر موجودی که خداوند متعال خلق کرده در هستی خود به گونه ای است که به سمت کمال خود حرکت می کند . مثلا یک زنبور عسل از زمان تولد می داند که چه کند و کجا برود . گوسفند , گاو , شتر و حیوانات دیگر و همچنین گیاهان مختلف هم هر کدام به سمت کمالی که خدا در وجودشان قرار داده حرکت می کنند . خداوند متعال همان طور که راه کمال آنها را برایشان ترسیم کرده ابزار رسیدن به آن را هم برایشان قرار داده است . زنبور برای ساخت عسل مجهز به بالهایی شده که او را به سرعت به گلها برساند و اندام گوارشی که شهد گلها را به عسل تبدیل کند . این هماهنگی در تمام موجودات هست . 

 انسان هم از این قانون مستثنا نیست . انسان هم باید به سمت کمالی که خدا برایش ترسیم کرده قدم بردارد . و خدا هم با توجه به آن کمال و سعادت ابزار آن را در اختیار او قرار داده است .

اما انسان با موجودات دیگر فرقی اساسی دارد و آن اینکه انسان اشرف مخلوقات است و تمام مخلوقات دیگر برای خدمت به او خلق شده اند و کمال انسان هم با موجودات دیگر فرق دارد چون انسان مثل موجودات دیگر نیست به دلیل اینکه انسان هم اراده دارد و هم عقل یعنی می تواند راه کمال را انتخاب کند و می تواند با اراده خود راه دیگری را بپیماید .

 همه ما این تفاوت را قبول داریم بخاطر همین اگر کسی ما را با لفظ حیوان خطاب کند ناراحت می شویم و معتقدیم که ما در عین اینکه با حیوانات اشتراکات زیادی داریم اما از جهات زیادی هم با آنها متفاوتیم و ما انسانیم نه حیوان .

 پس باید قبول کنیم که با توجه به امکاناتی که خدا در وجود ما قرار داده کمال ما هم با حیوانات متفاوت است .